توسط : در طول بیش از یک دهه فعالیت در سبک‌های مختلف، تیلور سوئیفت (Taylor Swift) یک دیسکوگرافی پر از آهنگهای صدرنشین، لحظات ویروسی و شعرهای عمیق ساخته است. از ریشه‌های کانتری تا کاوش‌های ایندی-فولک و دوران درخشان سینث‌پاپ، هر یک از آلبوم‌های او شامل آهنگهای شاخصی هستند که لحظات فرهنگی را تعریف می‌کنند.
با این حال، در میان این آثار پرقدرت تجاری، آهنگهای آرام‌تری هم وجود دارند که همیشه عشق و توجهی که شایسته‌اش هستند را دریافت نکرده‌اند.
کم‌توجه‌ترین آهنگهای تیلور اغلب آن‌هایی هستند که طرفداران در خلوت خود بارها به آن‌ها بازمی‌گردند. این جواهرات پنهان نیازی به جلب توجه ندارند، اما به واسطه‌ی وزن احساسی، پیچیدگی شعری یا درخشش ظریف خود آن را به دست می‌آورند.
آهنگ های underrated تیلور سوئیفت
چه یک بازتاب آکوستیک ملایم باشد که در نسخه‌ی ویژه دفن شده، و چه یک بالاد غمگین که توسط یک تک‌آهنگ پرزرق و برق تحت‌الشعاع قرار گرفته، هر یک از این آهنگ‌ها شایسته‌ی لحظه‌ای در مرکز توجه هستند. خوشبختانه، طرفداران سوئیفت نیازی ندارند خیلی عمیق بگردند تا برخی از درخشان‌ترین آثار آرام تیلور را پیدا کنند.
۱. I’m Only Me When I’m With You
آلبوم: Taylor Swift (2006)
آلبوم اول تیلور سوئیفت مسیر کل حرفه‌ی او را تعیین کرد. در آهنگ I’m Only Me When I’m With You، او درباره‌ی این صحبت می‌کند که حضور در کنار عزیزانی که او را درک می‌کنند، چقدر ارزشمند است. این آهنگ نشان می‌دهد که راوی چقدر احساس راحتی می‌کند تا با کسی که در سطحی عمیق او را می‌فهمد، نگرانی‌ها و احساساتش را به اشتراک بگذارد. آهنگی شاد، امیدوارکننده و ادای احترام به اهمیت داشتن کسانی برای اعتماد و تکیه کردن است.
این آهنگ یکی از کم‌توجه‌ترین و در عین حال پرانرژی‌ترین قطعات آلبوم اول تیلور است، زیرا تمرکز آن صرفاً روی عشق جوانانه یا شکست عشقی نیست. در آلبومی که بیشتر شامل بالادهایی درباره‌ی دشواری‌های عاشق شدن در سنین پایین است، این قطعه یک آهنگ راک جذاب و خوش‌حال است. علاوه بر این، این آهنگ با موزیک ویدئوی سرگرم‌کننده‌ای همراه است که مثل یک کپسول زمان عمل می‌کند و بینشی از شروع مسیر حرفه‌ای تیلور ارائه می‌دهد.
برای مطالعه مقالات بیشتر از این دست همراه پلیفای باشید.
Tell Me Why .2
آلبوم: Fearless (2008)
آلبوم Fearless به‌طور کلی یکی از شاخص‌ترین آثار تیلور سوئیفت است، چرا که شامل تعدادی از به‌یادماندنی‌ترین آهنگهای او می‌شود. در سراسر این آلبوم، او از تصاویری الهام‌گرفته از قصه‌های پریان استفاده می‌کند تا تجربیات خود با عشق و شکست عشقی در نوجوانی را بازتاب دهد.
در آهنگ Tell Me Why، تیلور راوی‌ای را ارائه می‌دهد که درباره‌ی یک رابطه‌ی قطع و وصل با معشوقی سرسخت و بی‌تعهد صحبت می‌کند. این آهنگ ناامیدی و سردرگمی ناشی از بودن در چنین وضعیتی را به خوبی منتقل می‌کند.
Tell Me Why کم‌توجه‌ترین آهنگ آلبوم Fearless محسوب می‌شود، زیرا آغاز کاوش تیلور در خشم و ناراحتی ناشی از دست‌کاری عاطفی دیگران را نشان می‌دهد. این آهنگ ظاهراً ساده است، اما عمق قابل توجهی در اشعار آن وجود دارد. در ذات خود، این ترانه درباره‌ی کنترل، گازلایت شدن و مسیر آهسته‌ی استقرار خود است. در نهایت، Tell Me Why یک جواهر کم‌توجه اما پر از احساس است که نگاهی اولیه به پردازش احساسات پیچیده‌ی تیلور ارائه می‌دهد.
Never Grow Up .3
آلبوم: Speak Now (2010)
در سومین آلبوم استودیویی خود، Speak Now، تیلور سوئیفت همچنان به کاوش درباره‌ی عشق و شکست عشقی ادامه می‌دهد و تجربیات شخصی خود در روابط را بازتاب می‌دهد. آهنگ Never Grow Up حکم یک توقف کوتاه را دارد و به او فرصت می‌دهد درباره‌ی روند بزرگ شدن و گذر از دوران کودکی تأمل کند. این آهنگ تلخ و شیرین، تیلور را در نقش راوی‌ای قرار می‌دهد که به عنوان یک مادر با کودک خود صحبت می‌کند.
Never Grow Up کم‌توجه‌ترین آهنگ آلبوم Speak Now است زیرا آرام، بی‌ادعا و ساخته نشده تا در جدول‌ها صدرنشین شود. این آهنگ به غم جهانی ناشی از بزرگ شدن و طبیعی بودن ترک بخش‌هایی از زندگی می‌پردازد. موضوع آن درباره‌ی معصومیت، گذر زمان و نحوه‌ای است که بزرگ شدن به آرامی قلب آدم را می‌شکند. آهنگ نیازی به جلوه‌های پرزرق و برق تولید ندارد تا تاثیرگذار باشد. این نوع آهنگ‌ها در لحظات تغییر یا اندوه به یاد می‌مانند، و شگفت‌انگیز است که تیلور آن را در سن ۲۰ سالگی نوشته است.
Holy Ground .4
آلبوم: Red (2012)
در چهارمین آلبوم خود، Red، تیلور سوئیفت به آزمایش با ژانرهای پاپ و کانتری ادامه می‌دهد و برخی از به‌یادماندنی‌ترین آهنگهای خود را خلق می‌کند. در آهنگ Holy Ground ، راوی تیلور به یاد معشوقی که دیگر نیست می‌افتد و خاطرات این رابطه کوتاه اما تاثیرگذار را مرور می‌کند. در این ترانه هیچ نشانه‌ای از تلخی دیده نمی‌شود؛ تنها به رسمیت شناختن این نکته است که شخصیت‌ها بخش زیادی از خود را در این عشق گذاشته‌اند.
در حالی که آلبوم پر از حماسه‌های شکست عشقی و تک‌آهنگ‌های رادیویی است، Holy Ground به آرامی یکی از بالغ‌ترین و متعادل‌ترین نگاه‌های تیلور سوئیفت به عشق و فقدان را ارائه می‌دهد. به جای غرق شدن در شکست عشقی، این آهنگ با گرمی، پذیرش و حتی شادی به رابطه‌ای گذشته نگاه می‌کند. به جای انتقام یا سوگواری، او به آنچه بود احترام می‌گذارد؛ چیزی که نشان‌دهنده‌ی تکامل قابل توجه او به‌عنوان یک هنرمند است.
۵. I Know Places
آلبوم: 1989 (2014)
آلبوم 1989 یکی از محبوب‌ترین آثار تیلور سوئیفت است، زیرا جایگاه او را به‌عنوان یک نماد پاپ تثبیت کرد. این آلبوم انتقال او از کانتری به پاپ و توانایی موفقیت در هر دو ژانر را نشان می‌دهد. در حالی که 1989 شامل آهنگ‌هایی است که تیلور به بازتاب روابط خود می‌پردازد، این آلبوم همچنین جشنی برای حرفه و دوستی‌هایی است که الهام‌بخش او بوده‌اند. آهنگ I Know Places یک ترانه‌ی اضطراری درباره‌ی کسی است که تلاش می‌کند در کانون توجه عاشق شود.
I Know Places کم‌توجه‌ترین آهنگ این آلبوم است، زیرا یک ترانه‌ی عاشقانه‌ی مضطرب و نفس‌گیر است که در دنیایی روایت می‌شود که مردم تلاش می‌کنند چیزی خصوصی را نابود کنند. پیش از آلبوم Reputation و حتی پیش از آهنگ The Archer، تیلور در حال بررسی این بود که عاشق شدن در کانون توجه چگونه می‌تواند زیبایی چیزی را خراب کند. در ذات خود، I Know Places یک روایت نوآر است که در یکی از شناخته‌شده‌ترین آلبوم‌های پاپ اخیر پنهان شده و همین آن را ویژه می‌کند.
New Year’s Day .6
آلبوم: Reputation (2017)
آلبوم Reputation پاسخ تیلور سوئیفت به انتقادهای عمومی و بازتاب او بر میراثش به‌عنوان یک پرنسس پاپ است. این آلبوم شامل برخی از محبوب‌ترین آهنگهای تیلور است که نشان می‌دهند شهرت چگونه در طول حرفه‌اش بر او تأثیر گذاشته. این مجموعه آهنگ‌ها نوعی مکانیزم دفاعی و راهی برای پس گرفتن روایت شخصی خود توسط تیلور است. آهنگ New Year’s Day قطعه‌ی پایانی آلبوم است و تصویری از کسی را ترسیم می‌کند که سرانجام قدری آرامش یافته است.
در آلبومی پر از جسارت، انتقام و تولید درخشان، این آهنگ آرام و با محوریت پیانو قلب تپنده‌ای است که اغلب نادیده گرفته می‌شود. این آهنگ ثابت می‌کند که آلبوم صرفاً یک دوره‌ی انتقامی نیست، بلکه درباره‌ی یافتن چیزی یا کسی است که ارزش محافظت دارد، پشت تمام زره‌ها. از بسیاری جهات، این ترانه پاسخی مستقیم به اتهاماتی است که می‌گویند تیلور تنها درباره‌ی عاشق شدن و جدایی‌ها می‌نویسد و نشان می‌دهد که او می‌داند چگونه درباره‌ی چیزهایی که روابط را در طول زمان حفظ می‌کنند بنویسد.
7. It’s Nice to Have a Friend
آلبوم: Lover (2019)
آلبوم Lover ادای احترامی است به خود عشق. این آلبوم به انواع مختلف عشق و جنبه‌های متفاوت روابط می‌پردازد، از شیفتگی و شکست عشقی گرفته تا اهمیت تعهد و شهوت. طبیعت این آلبوم آزاد و بدون محدودیت است و مفاهیمی که در آلبوم Reputation مطرح شده بودند را بیشتر کاوش می‌کند. قطعه‌ی ماقبل آخر، It’s Nice to Have a Friend داستان عشقی را روایت می‌کند که از کودکی آغاز شده و تا بزرگسالی ادامه می‌یابد.
این آهنگ یک قطعه آزمایشی و تجربی است و جای تعجب نیست اگر روی آلبوم‌های بعدی او مثل Folklore و Evermore هم شنیده شود. در آلبومی پر از موضوعات بزرگ مثل عشق به خود، هویت جنسی، شکست عشقی و مواضع سیاسی، این آهنگ به تم‌های ظریف‌تر و ملایم‌تر می‌پردازد. ساده بودنش ممکن است باعث شود برخی از آن غافل شوند، اما همین نکته قدرت آن را نشان می‌دهد. این آهنگ روی مرز نوستالژی و غم، آرامش و روحانیت حرکت می‌کند.
8. Hoax
آلبوم: Folklore (2020)
آلبوم Folklore در میانه‌ی همه‌گیری COVID-19 منتشر شد و طرفداران و صنعت موسیقی را شگفت‌زده کرد. این آلبوم با آثار قبلی تیلور متفاوت است، زیرا از روایت‌های خودزندگی‌نامه‌ای فاصله می‌گیرد که همیشه به آن‌ها معروف بود. در عوض، تیلور شخصیت‌ها و داستان‌های تخیلی خلق می‌کند تا روایت‌های خود را بیان کند. آهنگ Hoax یک بالاد احساسی درباره‌ی یک رابطه‌ی ناقص اما معنادار است و یکی از مینیمال‌ترین قطعات آلبوم به شمار می‌رود.
Hoax یکی از آسیب‌پذیرترین و احساسی‌ترین آهنگهای تیلور است، که آن را به یک جواهر کم‌توجه اما برجسته در این آلبوم تبدیل می‌کند. این آهنگ شاید کم‌توجه‌ترین قطعه‌ی Folklore باشد، زیرا آلبوم استاندارد را نه با پایان خوش، بلکه با ویرانی و دل‌شکستگی به پایان می‌رساند. در حالی که سایر آهنگ‌ها حالت خیال‌پردازانه و امیدوارکننده‌تری دارند، Hoax تجسم خالص دل‌شکستگی و اندوه است. اگر آلبوم Lover پایان یک داستان پریان بود، Hoax نشان می‌دهد که وقتی داستان پریان فاسد می‌شود چه رخ می‌دهد.
9. Dear Reader
آلبوم: Midnights (2022)
آلبوم Midnights دهمین آلبوم استودیویی تیلور است و به موضوعاتی مانند قیمت پشیمانی، انتقاد از خود و شکست عشقی می‌پردازد. این آلبوم بازگشتی است به صدای مدرن و پاپ‌محور پس از مسیر ایندی-فولک Folklore و Evermore، اما با همان شاعرانه‌گی درون‌نگر و بلوغ عاطفی که او در آن دوران توسعه داده بود. آهنگ Dear Reader قطعه‌ی پایانی نسخه‌ی 3 AM آلبوم است و از طرفداران می‌خواهد که به تیلور به‌عنوان یک «نور هدایت‌کننده» نگاه نکنند.
Dear Reader یکی از صادقانه‌ترین، متا و آرام‌تر از آهنگهای تیلور سوئیفت است، با این حال به ندرت در مرکز توجه قرار می‌گیرد. این آهنگ پرزرق و برق یا مبتنی بر هوک‌های سریع نیست، اما برای درک هسته‌ی عاطفی آلبوم Midnights ضروری است. برخلاف لحن‌های خیالی یا نمادین بیشتر آهنگهای آلبوم، Dear Reader تیلور است که مستقیم با شنونده صحبت می‌کند. این آهنگ مانند مشاوره ارائه می‌شود، اما با خودآگاهی و شک در زیرمتن همراه است.
۱۰. Peter
آلبوم: The Tortured Poets Department (2024)
آلبوم The Tortured Poets Department تیلور سوئیفت را به بازتاب زیر ذره‌بین رسانه‌ها در دوران تور Era’s می‌برد. این آلبوم به ادراک عمومی، شهرت و کشمکش بین احساسات خصوصی و شخصیت عمومی می‌پردازد. اشعار اغلب با ملودرام، اغراق، تصاویر زنده، اعتراف و انتقاد از خود همراه هستند. در آهنگ Peter، تیلور از شخصیت پیتر پن به‌عنوان استعاره‌ای برای معصومیت از دست رفته، بلوغ عاطفی ناقص و وعده‌های ناتمام استفاده می‌کند.
برخلاف برخی آهنگهای انتقام‌جویانه‌ی آلبوم، Peter آهنگی بخشنده است اما نه ساده‌لوحانه. این آهنگ رنج و وعده‌های شکسته را می‌پذیرد، اما هیچ خشم و عصبانیتی در آن دیده نمی‌شود، تنها پذیرش است. Peter آرام یکی از ادبی‌ترین قطعات آلبوم محسوب می‌شود؛ یک اثر نمادین و نزدیک به داستان‌های پریان که با پیچیدگی عاطفی همراه است و درد لازم بودن برای خداحافظی و ادامه دادن از کسی که رشد نمی‌کند را به تصویر می‌کشد.
منبع: https://collider.com/taylor-swift-underrated-songs-every-album/
